1. عامل گرفتاري:
يكي از عواملي كه اين احساس انتظار و كشش روحي را در انسان تشديد ميكند، درد و رنج و قرار گرفتن انسان در تنگنا و سختي و گرفتاري است. انسانهايي كه تحت ظلم و ستم قرار ميگيرند و در فشار سختيها و مصائب گرفتار ميشوند، طبيعتاً آمادگي روحي پيدا ميكنند براي اينكه منتظر يك فرجي باشند. چنين افرادي عميقاً منتظر هستند و واقعاً چشم به راه فرج هستند.
" اين عامل، يعني گرفتاري و قرار گرفتن در تنگنا، خيلي مدّ نظر مانيست چون برخي افراد وقتي در تنگنا قرار ميگيرند و بلايي به سرشان ميآيد، كاملاً مأيوس شده و بهجاي اينكه به آينده تعلق خاطر پيدا كنند، دائماً درگير با گذشتهها شده و دچار حسرت و نااميدي ميشوند.
" البته بلا و رنج و گرفتاري، قبل از ظهور براي انسانها از جمله مؤمنين رخ خواهد داد ولي ما نبايد به عنوان يك راهحل براي منتظر شدن و تقويت احساس انتظار بر روي اين عامل حساب كنيم و آن را به عنوان يك روشِ مقبول، براي عميق شدن انتظار ارائه دهيم.