«شعر امام زمان»

مجنون شدم که راهی صحرا کنی مرا
گاهی غبار جاده ی لیلا، کنی مرا
کوچک همیشه دور ز لطف بزرگ نیست
قطره شدم که راهی دریا کنی مرا
پیش طبیب آمده‌ام، درد می‌کشم
شاید قرار نیست مداوا کنی مرا
من آمدم که این گره ها وا شود همین!
اصلا بنا نبود ز سر وا کنی مرا
حالا که فکر آخرتم را نمی­کنم
حق می­دهم که بنده دنیا کنی مرا
من، سالهاست میوه ی خوبی نداده‌ام
وقتش نیامده که شکوفا کنی مرا
آقا برای تو نه ! برای خودم بد است
هر هفته در گناه، تماشا کنی مرا
من گم شدم ؛ تو آینه‌ای گم نمی‌شوی
وقتش شده بیائی و پیدا کنی مرا
این بار با نگاه کریمانه‌ات ببین
شاید غلام خانه زهرا کنی مرا

*علی اکبر لطیفیان*

1. عامل گرفتاري: 
يكي از عواملي كه اين احساس انتظار و كشش روحي را در انسان تشديد مي‌كند، درد و رنج و قرار گرفتن انسان در تنگنا و سختي و گرفتاري است. انسان‌هايي كه تحت ظلم و ستم قرار مي‌گيرند و در فشار سختي‌ها و مصائب گرفتار مي‌شوند، طبيعتاً آمادگي روحي پيدا مي‌كنند براي اينكه منتظر يك فرجي باشند. چنين افرادي عميقاً منتظر هستند و واقعاً چشم به راه فرج هستند. 
" اين عامل، يعني گرفتاري و قرار گرفتن در تنگنا، خيلي مدّ نظر مانيست چون برخي افراد وقتي در تنگنا قرار مي‌گيرند و بلايي به سرشان مي‌آيد، كاملاً مأيوس شده و به‌جاي اينكه به آينده تعلق خاطر پيدا كنند، دائماً درگير با گذشته‌ها شده و دچار حسرت و نااميدي مي‌شوند. 
" البته بلا و رنج و گرفتاري، قبل از ظهور براي انسان‌ها از جمله مؤمنين رخ خواهد داد ولي ما نبايد به عنوان يك راه‌حل براي منتظر شدن و تقويت احساس انتظار بر روي اين عامل حساب كنيم و آن را به عنوان يك روشِ مقبول، براي عميق شدن انتظار ارائه دهيم. 

 وظیفه منتظر امام زمان(ع) این است که مانند یک منتظر واقعی زندگی کند. وقتی انسان حقیقتا منتظر کسی باشد تمام رفتار و سکناتش نشان از منتظر بودن او دارد. به عنوان مثال اگر منتظر میهمان باشد حتما خانه را تمیز و مرتب می کند، وسایل پذیرایی را آماده می کند و با لباس مرتب و چهره ای شاداب در انتظار می ماند. چنین کسی می تواند ادعا کند که منتظر میهمان بوده است. اما کسی که نه خانه را مرتب کرده است و نه وسایل پذیرایی را آماده نموده است و نه لباس مرتب و تمیزی پوشیده است و نه اصلاً به فکر میهمان است اگر ادعا کند که در انتظارمیهمان بوده همه او را ریشخند خواهند کرد و بر گزافه گویی او خواهند خندید.